Dislexiaren trataeraz berba egitean lateralitate, espazio-denbora orientazioazko, grafomotrizitate, seriazio,... fitxetan pentsatzen da orokorrean.
Egia esan, guzti hori zailtasun dislexikoetan aurrera egiteko edo horreek gainditzeko ezinbestekoak diran ez dago frogaturik.
Thomsonek gain-irakaskuntza (sobreaprendizaje) gomendatzen dau. Hau da, hizkuntza idatzia (irakurketa eta idazmena) barriro ikastea, baina umearen erritmoa bere gaitasunetara egokituz. Hasieratik akats bako irakaskuntzagaz lan eginez, arrakasta eta emondako pausu bakoitza sustatuz.
Gauza da irakurtze-idazmen teknikak modu egokian berreirakastea, umearentzat egoera atseginak eta erabilgarriak eskainiz eta beraz, arrakasta bultzatuz eta ez bera ohituta dagoan porrotara hurbilduz.
Fitxen erabilera egokia da laguntza moduan eta osagarri legez, ariketaz aldatzeko eta umeak dauzan beharrezko alderdiak lantzeko.
Klaseko egoeran proposamen espezifiko honeek emon daitekez:
- umeak, berataz interesatzen zarala eta lagundu gura dozula ikusi behar dau. Bera irakaslearen erreakzioez ez dago batere seguru eta atsakabetuta sentitzen da
- akats bako ariketa bat egitea umearen aukeretatik kanpo gelditu daitekela jakin eta hori onartu eta ulertu. Bere ebaluazioa bere garapenekaz alderatu eta ez bere kideekaz konparatuz. Hasierako eta amaierako garapena alderatu. Hobetu beharreko arloetan lagundu
- posible bada arreta pertsonalizatua eskaini. Umeak ikusi daiala ulertzen ez dauanaz galdetu daikela bildur barik
- ariketak ulertzen dauzala ziurtatu, askotan ez dauz eta ulertzen. Ariketak zatitan banatu eta egiaztatu, pausuz pausu, ulertu dauzala. Dislexikoa ez da tontoa!
- informazio barria behin eta barriro errepikatu behar jako; bere arreta faltagaitik, berehalako oroimenagaitik eta batzutan arreta gaitasun eskasagaitik
- teknika barri bat menperatzeko ikasle "normal" batek baino praktika gehiago behar dauz normalean
- kontzeptu barriak, aurreko esperientziagaz harremantzeko laguntza beharko dau
- bere pentsamenduak garatzeko, lana amaitzeko denbora emon. Denbora emonda urduritasun gitxiagogaz egingo dau lan eta bere ezagutzak baldintza hobeagoetan erakutsiko dauz. Bereziki, arbeletik kopiatzeko eta apunteak hartzeko
- materiala eta azterketak nonork irakurtzen dadeutsaz lagundu egiten deutsagu. Informazioa jasotzeko irakurtzen badau, bere gaitasunetara egokitutako materialetik egin beharko leuke.
Pasarte bat primeran irakurri daike altuan baina ezer ulertu barik
- bere idazmenaren zuzenketa sistematikoa ukatu
- posible bada azterketa oralak egin, bere irakurketa desegokia, idazmena eta antolaketa gaitasunaren zailtasuna ukatuz
- beste ikasleek baino denbora gehiago behar dau ariketa bat egiteko eta beraz, hori kontutan hartu. Besteak baino gehiago nekatzen da. Lan eroangarriago eta laburrago bat eskaini. Bere frustrazioa eta gitxiespena ez areagotu
- bere lanaz behaketa positiboak egin behar dira, hobetu behar dauzan arloak irakatsiz. Goraipatu behar doguz
- oinarrizkoa da bere autoestima garatzea. Klasean parte hartzeko aukerak emon behar jakoz. Beste ikasleekaz konparaketa negatiborik ez egin. Txisterik ez egin bere zailtasunetaz. Ez badau altuan irakurri gura ez behartu Umea ona dan arloak aurkitu behar dira eta estimulo eta arrakastaren bidez bere autoestima garatu
- arrakasta izateko sentimendua arrakastara daroa eta porrotak, ostera, porrotara
- irakurketa ez dan beste elementu batzuekaz ikasteko aukerak emon: kalkulagailuagaz, datu tablekaz,...
Hezkuntza arloko edozein profesionalek dislexiari buruz zeozer jakin beharko leuke eta aurrean aipatutakoa kontutan hartu. Horrela klaseko arazo asko ekidituko litzatekez.
Egia esan, guzti hori zailtasun dislexikoetan aurrera egiteko edo horreek gainditzeko ezinbestekoak diran ez dago frogaturik.
Thomsonek gain-irakaskuntza (sobreaprendizaje) gomendatzen dau. Hau da, hizkuntza idatzia (irakurketa eta idazmena) barriro ikastea, baina umearen erritmoa bere gaitasunetara egokituz. Hasieratik akats bako irakaskuntzagaz lan eginez, arrakasta eta emondako pausu bakoitza sustatuz.
Gauza da irakurtze-idazmen teknikak modu egokian berreirakastea, umearentzat egoera atseginak eta erabilgarriak eskainiz eta beraz, arrakasta bultzatuz eta ez bera ohituta dagoan porrotara hurbilduz.
Fitxen erabilera egokia da laguntza moduan eta osagarri legez, ariketaz aldatzeko eta umeak dauzan beharrezko alderdiak lantzeko.
Klaseko egoeran proposamen espezifiko honeek emon daitekez:
- umeak, berataz interesatzen zarala eta lagundu gura dozula ikusi behar dau. Bera irakaslearen erreakzioez ez dago batere seguru eta atsakabetuta sentitzen da
- akats bako ariketa bat egitea umearen aukeretatik kanpo gelditu daitekela jakin eta hori onartu eta ulertu. Bere ebaluazioa bere garapenekaz alderatu eta ez bere kideekaz konparatuz. Hasierako eta amaierako garapena alderatu. Hobetu beharreko arloetan lagundu
- posible bada arreta pertsonalizatua eskaini. Umeak ikusi daiala ulertzen ez dauanaz galdetu daikela bildur barik
- ariketak ulertzen dauzala ziurtatu, askotan ez dauz eta ulertzen. Ariketak zatitan banatu eta egiaztatu, pausuz pausu, ulertu dauzala. Dislexikoa ez da tontoa!
- informazio barria behin eta barriro errepikatu behar jako; bere arreta faltagaitik, berehalako oroimenagaitik eta batzutan arreta gaitasun eskasagaitik
- teknika barri bat menperatzeko ikasle "normal" batek baino praktika gehiago behar dauz normalean
- kontzeptu barriak, aurreko esperientziagaz harremantzeko laguntza beharko dau
- bere pentsamenduak garatzeko, lana amaitzeko denbora emon. Denbora emonda urduritasun gitxiagogaz egingo dau lan eta bere ezagutzak baldintza hobeagoetan erakutsiko dauz. Bereziki, arbeletik kopiatzeko eta apunteak hartzeko
- materiala eta azterketak nonork irakurtzen dadeutsaz lagundu egiten deutsagu. Informazioa jasotzeko irakurtzen badau, bere gaitasunetara egokitutako materialetik egin beharko leuke.
Pasarte bat primeran irakurri daike altuan baina ezer ulertu barik
- bere idazmenaren zuzenketa sistematikoa ukatu
- posible bada azterketa oralak egin, bere irakurketa desegokia, idazmena eta antolaketa gaitasunaren zailtasuna ukatuz
- beste ikasleek baino denbora gehiago behar dau ariketa bat egiteko eta beraz, hori kontutan hartu. Besteak baino gehiago nekatzen da. Lan eroangarriago eta laburrago bat eskaini. Bere frustrazioa eta gitxiespena ez areagotu
- bere lanaz behaketa positiboak egin behar dira, hobetu behar dauzan arloak irakatsiz. Goraipatu behar doguz
- oinarrizkoa da bere autoestima garatzea. Klasean parte hartzeko aukerak emon behar jakoz. Beste ikasleekaz konparaketa negatiborik ez egin. Txisterik ez egin bere zailtasunetaz. Ez badau altuan irakurri gura ez behartu Umea ona dan arloak aurkitu behar dira eta estimulo eta arrakastaren bidez bere autoestima garatu
- arrakasta izateko sentimendua arrakastara daroa eta porrotak, ostera, porrotara
- irakurketa ez dan beste elementu batzuekaz ikasteko aukerak emon: kalkulagailuagaz, datu tablekaz,...
Hezkuntza arloko edozein profesionalek dislexiari buruz zeozer jakin beharko leuke eta aurrean aipatutakoa kontutan hartu. Horrela klaseko arazo asko ekidituko litzatekez.
No hay comentarios:
Publicar un comentario